Ten piesek, to towarzysz niedoli Puszka. Ten miał odrobinę lepsze warunki. Niestety także nie posiadał obroży, a łańcuch opinał szyję. Natychmiast założyliśmy mu obroże. Wlascicielka została zobowiązana do szczepienia psa oraz wyścielenia budy słomą. Po założeniu obroży pies zyskał z 20cm łańcucha więcej i mógł wejść na trawę. To jak się z tego cieszył jest nie do opisania. Wlascicielka została poinformowana o konsekwencjach braku spuszczania psa luzem z łańcucha (ustawa przewiduje możliwość utrzymywania na uwięzi tylko 12h na dobę). Interwencja na tej posesji to nie koniec. Wrócimy tam jeszcze by skontrolować zobowiązanie. Pozostajemy także chętni na przejęcie psiaka, ale zdajemy sobie sprawę, że odbieranie zwierząt nie zawsze jest rozwiązaniem. Z doświadczenia wiemy jak szybko potrafią się pojawić nowe psy na miejsce tych, które odbieramy. A o zakaz posiadania zwierząt w tym miejscu walka jest przegrana na starcie...

Dopóki nie będzie całkowitego zakazu utrzymywania psów na uwięzi, to niewiele można zrobić. Ustawa o prawach zwierząt w praktyce to porażka. Staramy się by oprócz ustawy, kar i zobowiązań pobudzać ludzkie serca na tyle by byli świadomi, że pies to czująca istota Odjeżdżając czuliśmy wielką niesprawiedliwość, bo naszym zdaniem żadne poprawy warunków zgodnie z ustawą nie są wystarczające by zaspokoić naturalne potrzeby psów - jedynego gatunku, który bliskość człowieka traktuje jak najwyższe dobro.

Nela, Nelcia, Nelunia...

w tej suni łączą się dwa różne żywioły. Młodziutka (ok. 1,5 roku), silna, dość energiczna, a przy tym o bardzo delikatnym charakterze.

Nela jest sunią, która potrzebuje człowieka potrafiącego rozpoznać jej obawy.

Potrzebuje w człowieku przewodnika, który pokaże, wytłumaczy, wyprowadzi z trudnej sytuacji. Bez zbytniej nachalności łatwo zdobyć jej serce. Ona sama podejdzie, powącha, a gdy przekona się, że nic złego jej nie czeka i nawet da buziaka. Ciekawa świata, szalona, silna, ostrożna.

 

W domu tymczasowym gdzie obecnie przebywa pokonała już lęk separacyjny, uczy się odreagowywać stres, który towarzyszy jej podczas spacerów (łatwo pomylić go z ekscytacją), uczy się samodzielnego rezygnowania z nawiązywania bezpośrednich kontaktów z innymi ludźmi i psami.

Potrzebuje świadomego, spokojnego domu, który będzie umiał rozpoznać jej emocje. Może wymagać sporo pracy i cierpliwości po adopcji. Umiejętnie poprowadzona szybko się uczy nowych sytuacji i jest kochanym psem.

 

Nela jest w trakcie przygotowywania do adopcji.

tel. 791-300-767 lub 733-412-789

Interwencja na której finał musieliśmy zaczekać.

Zgłoszone mieliśmy 3 psiaki, które ponoć są bardzo agresywne, a biegają luzem. Właściciel rzekomo ich nie karmi.

Na miejscu zastaliśmy nie dom, a ruderę.

Nie mogliśmy namierzyć właściciela posesji. Wezwaliśmy pracownika gminy, gdyż na pierwszy rzut oka widać było iż człowiek zamieszkujący to miejsce także może wymagać pomocy.

Wlasciciel się nie pojawiał, więc z pracownikiem gminy udaliśmy się do Sołtysa. Ten obiecał namierzyć właściciela posesji. W domu zamknięte były 3 psy. W części gdzie były zamknięte były "prześwity" w drzwiach i to dzięki nim udało nam się zobaczyć psy. Niestety zdjęć nie udało im się zrobić, gdyż chowały się w norze wykopanej pod szafą.

Psiaki jak się później okazało, to stareńka suka, młoda sunia i samiec. Wszystkie psy były porzucone na wsi, a samotny człowiek je przygarnął. Pracownik gminy na drugi dzień udał się z zapasem karmy. Porozmawiał z właścicielem. Sołtys także z nim rozmawiał. Pan nie potrzebuje karmy. Pracuje i radzi sobie z karmieniem, a psy nie są nawet wychudzone. Pracuje fizycznie w polu. Kiedy jest ciepło nie ma go prawie cały dzień w domu. To wtedy właśnie zamyka psiaki by nie biegały samotnie po wsi. Zalatwiaja swoje potrzeby fizjologiczne w części nieuzytkowej. Pan sprząta kupy raz na dzień/dwa. Wypuszczane są wieczorem, kiedy Pan wraca do domu. Gmina zobowiazala się wysterylizowac psy by się nie mnozyly oraz zaszczepić przeciwko wściekliźnie. Psiaki są niemal zdziczałe. Tolerują jedynie swojego opiekuna. Rzekomo były zgłaszane, kiedy biegały po wsi, ale gmina nie podjęła działań. Długo rozmawialiśmy z pracownikiem gminy jak ważna jest sterylizacja. Zwróciliśmy uwagę, że jeśli nie będą pomagać ludziom ze sterylizacjami, to będą zbierać tego żniwa i słono płacić za odbieranie psów do schroniska. W tej miejscowości robiliśmy 5 interwencji jednego dnia, a końca nie było widać. Jeszcze tam wrócimy, nie tylko na rekontrole.

Psiaki z rudery na dniach będą wysterylizowane. Właściciel wie, że może się zgłosić po pomoc z karmą do gminy, a gmina wie, że jesteśmy gotowi na współpracę i zawsze mogą się do nas zwrócić, jeśli tylko będą nas potrzebować.

To był bardzo smutny i bezlitosny dla nas dzień...ale jesteśmy spokojni, że te psiaki mimo biedy nie są zaniedbywane tak jak było to nam przedstawione. Kiedyś owszem - biegały po wsi. Co prawda przesiadywanie całymi dniami w "domu" nie jest najlepsze, ale uważamy, że zabranie do schroniska psów, które nie są w ogóle zsocjalizowane i mają niewielkie szansę na to by się tam odnaleźć nie będzie lepszym dla nich rozwiązaniem.

Przy okazji rekontroli będziemy się starali porozmawiać z tym człowiekiem. Zawieziemy psiakom ciepłe posłania i kołdry na zimę. Być może uda nam się wypracować jakiś kompromis by na wiosnę, jak Pan pójdzie ponownie do całodniowej pracy psiaki nie musiały siedzieć zamknięte. O tym damy znać po rozmowie z właścicielem.

Widok tego małego, 5kg pieska przy budzie bez dachu nas załamał.

Nie wiemy ile Puszek ma lat (wlascicielka takze nie wie). Weterynarz szacuje, że ok.8. Wlascicielka otwarcie mówiła, że psa nie odrobacza i nie szczepi. Zapytana o to dlaczego ta buda tak wygląda odpowiedziała, że chce tego psiaka oddać i że ktoś tam ma go sobie wziąć. Drugi raz nie musiała powtarzać. Od razu zaproponowalismy zrzeczenie. Nie chcieliśmy by trafił w kolejne nieodpowiedzialne ręce lub poszedł do kolejnej budy. Miał na sobie setki pcheł

Puszek spędził noc w domu naszej inspektorki. Dzisiaj także u niej zostaje. To tymczasowe schronienie i bardzo awaryjne.

Puszek okazuje się być psem zupełnie bezproblemowym. Kotów nie zauwaza, psy toleruje. Pozostawiony sam, śpi jak suseł. Nie piszczy i nie szczeka. Potrafi chodzić na smyczy. Inwazję pchel już zwalczylismy. W nocy nasza inspektorka przez dwie godziny iskała futerko wyciagajac martwe osobniki. Jesteśmy po wizycie u weterynarza.

 

 

 

Puszek idzie niebawem do domu stałego <3